Obróbka elektroerozyjna

Produkcja detali znanymi metodami obróbki skrawaniem nie zawsze zapewnia satysfakcjonujące efekty. Frezowanie czy toczenie odbywają się wprawdzie pod kontrolą precyzyjnych programów systemu sterowania CNC, jednak są technikami kontaktowymi. Oznacza to, że podczas obróbki narzędzie dotyka kształtowanego materiału, skrawając z niego ciekną warstwę. W przeciwieństwie do metod mechanicznych obróbka elektroerozyjna odbywa się bez fizycznego kontaktu narzędzia (w tym wypadku elektrody) z obrabianym materiałem. Usuwanie jego nadmiaru z powierzchni w celu nadania określonego kształtu elementowi odbywa się z wykorzystaniem serii wyładowań elektrycznych, do których dochodzi pomiędzy elektrodą a powierzchnią przedmiotu zanurzonego w dielektryku.

Obróbka erozyjna jest wprawdzie nieco mniej wydajna, a po jej zastosowaniu powierzchnia materiału bywa chropowata i traci właściwości na skutek przegrzania. Pozwala jednak na kształtowanie wszystkich materiałów, które przewodzą prąd – także tych trudno obrabialnych, jak stal hartowana czy węgliki spiekane. Za pomocą tej metody jest realizowana produkcja części zamiennych oraz niektórych narzędzi, od których wymaga się wyjątkowej wytrzymałości. Ponadto obróbka erozyjna pozwala na zachowanie dokładności rzędu 0,01 – 0,1 mm. Może też być wykorzystywana do kształtowania kruchych materiałów, bez ryzyka ich pękania.